δούναι και λαβείν

'Ενα όνειρο και μία άγνωστη άναρθρη κραυγή

μένουν κενά από τη χημεία του χώματος

άπληστα, άσηπτα στο στίγμα της βροχής .

Το πρόσταγμα μιας αλλοπρόσαλλης στιγμής

χαράζει από την αρχή ξανά τα σύμφωνα που διαχωρίζουν

τον κόσμο μας από τη φωνή του δούναι και λαβείν

Continue

Ψάχνω εσένα...

Τα αστέρια ανοίγουν

Ο δρόμος είναι ο χρόνος

λύνω τους κάβους μνήμης

στον καρδιακό μου κτύπο ..

νιώθω την ώρα άφιξης

νιώθω την μοίρα.

Η προσγείωση θα είναι

μια μαγική στιγμή.

Έχω επιβιώσει από το πέρα

το αόρατο

τώρα μπορώ να πλησιάσω

το αντισυμβαλλόμενο.

Ψάχνω εσένα...

μες στο πλήθος

στη σιωπή των λίθων

στον παφλασμό των

κυμάτων.

Στο μυαλό μου

ο χρόνος περνά

τόσο γρήγορα.

Συντάσσομαι στον χρόνο σου,

αλλά ξέρω ότι θα είσαι

κι εσύ εδώ,

σαν λουλούδι.

Σε συνοδεύω στον κύκλο

των περιόδων

στη διαδρομή

των ανθρώπινων σπινθήρων ...

σε μια αιώνια αναζήτηση

για την αγάπη σου.

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos

All Rights Reserved

Continue

Δάκρυ το υγρό τηςΖωής

Η ψυχή μου επισκέφθηκε
τη σοφίτα των
αναμνήσεών μου.
όνειρο ...
χαλαρά στον αέρα
σε τελειότητα
άσεμνο
σύντομο
πυκνό ως νερό
αναρρίχηση ζωών
και ιδεών.
Κάθε δακρυ που βγήκε
απο τα μάτια μου
και με αγκάλιασε
αυτό το αλμυρόξινο
υγρό της ζωής
κάθε παλμός
της καρδιάς μου
με εκανε να
συνειδητοποιήσω
οτι οι θλίψεις
στην ζωή μου
βγαίνουν από το μυαλό
σίγαση των ρευμάτων
την αυγή.
Στιγμές απο τα
ξέφρενα χτυπήματα
της μοιρας
καίγοντας ρυθμούς
χαμένους τρόπους
παλιές ψευδαισθήσεις
τότε η αγάπη ...
πραγματικά εκρήγνυται
σπέρματα σποράς
που ηχούν στην ομορφιά
αναζητώντας καταφύγιο
σε αυτό το οικείο
που μεταφράζεται
σε τραγούδι
ποίηση
ελαφρότητα του είναι...

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

Continue

Βρέχει...

Και η βροχή,
αν και θλιβερή,
φέρνει ελπίδα,
όπως όλα
που προέρχονται
από τον ουρανό.
Μια ελαφρά ελπίδα
ότι όλα θα γίνουν καλύτερα.
Και περιμένω ...

Περιμένω στη βροχή,
την ίδια φρέσκια
αίσθηση της γης.
Κάθε σταγόνα φέρνει
ένα γράμμα
και κάθε γράμμα
ένα τραγούδι.
Και τα τραγούδια είναι
μνήμες
Στους τοίχους της ψυχής μας,
μνήμες ...

Οι αόρατες φωτογραφίες
τα γεγονότα και οι στίχοι,
δεν αισθάνονται ποτέ,
παρατηρούνται μόνο
με την
μέγιστη ανθεκτικότητα.

Γυρω μου βρέχει...
Και αυτό αφυπνίζει
την καρδιά μου
για να δω ότι είμαι
μια θεϊκή εξίσωση,
που δεν ξεδιπλώθηκε ποτέ,
λίγο κατανοητή,
αλλά αιώνια
γεμάτη αγάπη.

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

Continue

Τελειότητα και Αναγέννηση

Καθισμένος στη βεράντα μου
κοίταξα στον ουρανό ...
Δεν ακούω τον θόρυβο
του ανέμου
αλλά πάντα γνωρίζω
τις βλάβες που προκαλεί.
Τι αποστασιοποίηση
είναι αυτή που μας ενσαρκώνει
και μας κάνει όμηρους
να μην ζούμε τις λεπτομέρειες;
Η ανθεκτικότητα πρέπει
να παρουσιαστεί
και το καλό που μας περιβάλλει
σιωπηλό και τέλειο.
Αναζητήστε την ελαφρότητα
όλων των καθημερινών Αμαρτιών
και την ομορφιά των συναισθημάτων
που εκρήγνυνται
με κάθε στιγμή.
Η τελειότητα είναι επίπονη,
αλλά έρχεται κεντημένη
στο στήθος
και τους καρδιακούς παλμούς
σε τέλειο ρυθμό,
όπως η δράση
της αναπνοής
στο χτύπημα
μιας γωνίας.
Τα δάκρυα είναι εκεί,
αλλά πάντα στεγνώνουν
και στεγνώνοντας τα μάτια
καθαρίζουν και βλέπουν
καλύτερα.
Στις αλήθειες,
στα βήματα
και στα συρτάρια κάθε καρδιάς,
θα βρούμε πάντοτε
τις εξόδους,
για την τελειότητα
και την αναγέννησή μας.

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

Continue

Αγαπημενη μου ψυχή

Πάντοτε παρέμεινα σιωπηλός,
αλλά η στάση της σιωπής
σήμαινε φρουρούμενα,
συγκρατημένα συναισθήματα ...

Όχι μόνο μια σιωπή
αλλά ένα κοίλο μέρος
στην καρδιά μου
απόθεσης ονείρων.

Πηγή των επιθυμιών μου,
λόγος για την ύπαρξή μου,
διατηρώντας τα μυστικά
των συναισθημάτων μου.

Μια καρδιά
τόσο όμορφη
με γοητείες
και μυστήρια
αλλά φυλακισμένη ...

η παρανοϊκή ψευδαίσθηση
ενός κύκλου δημιουργίας.

Αγαπημενη μου ψυχή
σε βρίσκω σε όνειρα
πέρα ​​από τη γήινη φαντασία
σε απομακρυσμένους κόσμους,
σε ακατανόητες ενότητες
αυτού που είμαι τώρα,
τόσο όμορφη ψυχή,
μακρινών κόσμων ..

Αγαπημένη μου ψυχή
δίδαξέ με οτι το αιώνιο
ειναι αύριο
γιατί το μέλλον
δεν υπάρχει
και το παρελθόν
είναι μόνο μνήμη ...

Αγαπημένη μου ψυχή,
σπάσε τις αλυσίδες
της πυκνής διάστασης
και πάρε
το μυαλό μου
από αυτό
που νομίζω
ότι είναι
και φέρτο μαζί σου
όπου κι αν περπατάς
ακόμα και μέσα
από τα
ατέλειωτα σύμπαντα
γιατί
εκεί μπορώ να είμαι
αυτό που πραγματικά
είμαι ...

εσύ!

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

Continue

Ο προθάλαμος των ονείρων

Στον αέρα, μόνο σιωπή

πλανάται...

ουτε φως δεν μπαίνει

απο τα παράθυρα

τα σκουριασμένα

της ψυχής.

Η μυρωδιά ήταν του χθες

και οι ημέρες ήταν χωρίς ήλιο.

Ένα άδειο κρεβάτι

Ένα ρολόι χωρίς μπαταρία

Κάποιες ρωγμές έμεναν στην οροφή

στους τοίχους, παλιά πορτρέτα

να θυμίζουν εσένα...

Εκεί

στον προθάλαμο

των ονείρων μου

στη μέση αυτής

της αδρανούς σκηνής

φυτεύω ακόμα λουλούδια ...

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos

All Rights Reserved

Continue