Μονοπάτια του μυαλού αδιάβατα
Σαν λεπτές λεπίδες ξύνουν
την υγρή άσφαλτο.
Τι σιωπή απόψε!
Μόνο η ανάσα μου με συνοδεύει.
Μυρίζω ένα άρωμα, το δικό σου.
Που με μεταφέρει?
Στην πάλε ποτέ καλή εποχή της νιότης
Και άσε με να εισβάλλω
Από την ουσία μιας στιγμής
Που οδηγεί ?
Απλά
Με φέρνει πιο κοντά σε σένα.
Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved
