Τόσοι χοροί
ανάμεσα στα υγρά βλέφαρα,
που ξεχνούν τις φαντασιώσεις
σπασμένες αγκαλιές,
χωρίς ανθρωπιά
και μια λαγνεία
υπερβολική
και ανεξέλεγκτη
η οποία προσπαθεί
πάνω σε λερωμένα
και υγρά σεντόνια
να αποθέσει τους
πόθους της.
Σπασμένα ρείθρα
ψυχών ερειπωμένων
ρυξικελεύθες κραυγές
για ενα τίποτα…
Δυσαρεστημένα ένστικτα
με δονήσεις στην ψεύτικη
εφήμερη αταξία.
Η διαφάνεια που διαπερνά
τα λόγια μου,
τις ρίζες του
που αναπτύσσονται στον αέρα,
κρυφή αδράνεια
που περνά μέσα από τις φλέβες
και φλεβοτομημένα χνάρια
επικοινωνώντας
με τις αισθήσεις μου
κάνοντας παρουσία,
την κάθε απουσία σας,
μια ανακωχή στη μοίρα,
μια γρήγορη ματιά
στην ευθραυστότητα
της λογικής…
